Ik durf weer te lachen dankzij de tandarts

Ik durf weer te lachen dankzij de tandarts

Onlangs moest ik naar de tandarts en zoals je misschien wel kunt begrijpen is dat niet mijn grootste hobby. Sterker nog, het is iets waar ik elke keer weer ontzettend tegenop zie, als een blok zelfs. Het heeft zelfs zulke ernstige vormen aangenomen dat ik jarenlang niet naar de tandarts ben geweest, uit vrees voor De Stoel. Mijn eigen tandarts was inmiddels al lang met pensioen gegaan en dus moest ik me wel inschrijven bij een nieuwe. Aan vrienden vroeg ik wie nou betrouwbaar was, en misschien ook wel wat extra ruimte en begrip had voor mensen die er erg tegenop kunnen zien. Door een vriend werd mij mijn huidige tandarts aanbevolen en met knikkende knieen en klotsende oksels ging ik erheen. De vrees die ik al jaren had opgebouwd is hier voor eens en voor altijd weggehaald, want mijn bezoek aan de tandarts is me zo enorm meegevallen, daar had ik van tevoren helemaal niet op geanticipeerd. Misschien is het al die jaren wel echt enorm zonde geweest dat ik zo’n angst had! Los van dit alles heeft het me geen problemen opgeleverd, ik had namelijk geen extra schade aan mijn gebit gekregen, enkel wat tandsteen dat verwijderd diende te worden. Geen gaatjes en dergelijke, geen nare en pijnvolle ingrepen. En met een schoon gebit schijn ik nu weer de wereld tegemoet – daar krijg je een veel leukere, open glimlach van!