Struggle je ook met nee zeggen tegen een joint?

Eerlijk? Ik had nooit gedacht dat ik hierover zou bloggen. Maar soms loopt het leven anders dan je plant, vooral als het om gewoontes gaat die langzaam jouw routine overnemen zonder dat je het doorhebt. Voor mij begon blowen als iets onschuldigs, iets sociaals. Totdat ik op een dag merkte dat ik niet meer kon relaxen zonder te blowen. En toen besefte ik: dit is meer dan alleen een gewoonte.

De eerste hijs: Hoe begon het?

Het begon allemaal tijdens mijn studententijd. Parties, gezelligheid en natuurlijk de oneindige jongerenfilosofieën die beter leken te stromen na een paar hijsjes van een jointje. Het was leuk, tot op zekere hoogte bevrijdend zelfs; even weg van de stressvolle realiteit en studiedruk. Althans, zo leek het in het begin.

Grens tussen plezier en noodzaak

Naarmate de tijd vorderde veranderde mijn relatie met wiet geleidelijk aan van “zo nu en dan voor de lol” naar “een must om de avond door te komen”. Mijn sociale kring bestond steeds meer uit mensen die ook regelmatig gebruikten, wat mij weer normaliseerde binnen deze routine – of moet ik zeggen ritueel? Zonder dat we erbij stil stonden bevonden we ons al in een bubbel waarin elk probleem wel leek weg te roken.

Onder ogen zien: Teken aan de wand

Toch kwamen er momenten waarop alarmbellen afgingen; wanneer ik mezelf beloofde even pauze te nemen maar uiteindelijk dezelfde avond alweer met een joint in mijn hand eindigde. De realisering dat ontspannen zonder hulp niet echt lukte was schokkend. Reflectiemomentjes werden vervangen door rationalisaties zoals "ik heb controle" of "het helpt me juist". Diepe down wist ik echter… dit is niet oké.

Zoeken naar uitweg: verslaafd aan blowen

Het keerpunt kwam toen vrienden mij confronteerden met hun bezorgdheid over mijn constant high zijn. Na veel innerlijke strijd en ontkenning startte eindelijk mijn zoektocht naar hulp – stap één was erkennen dát er überhaupt een probleem was! Met steun van naasten ging ik informatie zoeken over hoe ermee om te gaan en kwam terecht bij cacn verslavingszorg. Een reddingslijn naar herstel werd gevonden!

Hoe makkelijk we ook kunnen glijden richting gewoontes die eerst lijken alsof ze ons helpen ontspannen – ze kunnen snel veranderlijke monsters worden waartegen gevochten moet worden voor onze vrijheid terug. Het belangrijkste wat ik leerde is open staan voor hulp buitenaf en toegeven dat niemand alles alleen kan tackelen.